Productiviteit

Een schrijfplek is waardevol. Op de bank zitten met je laptop op schoot is niet alleen slecht voor je lichaam, je moet je werkplek ook steeds weer opruimen. Mijn jongste timmert zo lang op het toetsenbord, totdat mijn wachtwoord blokkeert en mijn oudste begrijpt nog niet helemaal dat het scherm tot een bepaald punt flexibel is, maar daarna niet meer. Dus neem plaats in. Verzorg je eigen plekje.

Mijn hoekbureau is misschien bescheiden, maar naast mijn laptop en een extra toetsenbord en muis, liggen er alleen maar spullen op waar ik wat aan heb. Het Schrijven Magazine, een boek voor tekstschrijvers, een notitieboekje en een pen. O ja, en een kleurboek, voor als ik het even niet meer weet. Boven mijn laptop hangt sinds kort een tijdlijn, en wat ben ik er trots op.

Het is een rustige plek, zolang ik alleen thuis ben. Ik moet omkijken wil ik de chaos van de woonkamer zien en zelfs opstaan wil ik het overvolle aanrecht aanschouwen. Heb je toch behoefte aan opwinding, neem je laptop dan eens mee naar de stad voor een kop koffie. Wie weet krijg je er inspiratie van en schrijf je een paar uur weg.

De wekker zetten is voor mij wel een vereiste. De oudste ophalen van school. Koken. De jongste ophalen van de dagopvang. En dan het liefst nog met een sluimerfunctie, want hoe vaak denk ik wel niet ‘nog even dit stukje afschrijven en dan ga ik’. Ja, en dan heb ik toch weer een ingeving en vergeet ik dat de wekker is gegaan. En o, jee dan staat mijn kleine, grote meid op me te wachten. Dat moeten we niet hebben.

Als de oudste thuis is uit school is ze moe. Dan zit ze onder een dekentje op de bank, kijkt even televisie en eet een cracker. Ik vraag haar dan of mama nog eventjes mag werken. Soms wel, soms niet, soms naast haar op de bank. Dan ben ik flexibel en ik zorg dat ik op haar blijf reageren. De kater is een grotere afleiding. Naar buiten. Naar binnen. Eten. Knuffelen. En met de jongste thuis is het uitgesloten dat ik werk. Logisch ook.

Velen onder ons zijn onderworpen aan Social Media. Ik heb me er daarom lange tijd van afgesloten. Nu, voor het succes van mijn bedrijf ben ik er, met een beetje tegenzin, weer aan begonnen. Maar een afleiding is het voor mij niet. Toch probeer ik mijn telefoon buiten bereik te leggen als ik schrijf. Want school stuurt berichtjes. De opvang stuurt foto’s. Er komt een uitslag binnen van een schrijfwedstrijd via de mail. En ja, dat wil ik toch even bekijken. Als mijn telefoon buiten bereik ligt is het makkelijk om te beslissen dat dit ook later kan.

Ik probeer zo veel mogelijk eerst te doen, voordat ik ga schrijven. Dus als de meisjes zijn weggebracht doe ik er een was in, ga douchen en boodschappen doen, ruim de keuken en de kamer op en bereid het avondeten voor. In alle rust kan ik dan beginnen aan mijn werkdag. Geen klusjes meer die ook nog moeten gebeuren en me kunnen afleiden. Behalve dan als de wekker gaat.